باد گرانت، مربی رواقی و سختگیر تالار مشاهیر که در طول 10 سال حضور خود در CFL با وینیپگ بلومبرز، چهار جام خاکستری را به دست آورد و مینه سوتا وایکینگ ها را به چهار سوپربول برد، شنبه درگذشت. او 95 بود.

وایکینگ ها از مرگ گرانت در شبکه های اجتماعی خبر دادند.

در این پست آمده است: “ما کاملاً متاسفیم که اعلام می کنیم، سرمربی افسانه ای مینه سوتا وایکینگز و باد گرانت تالار مشاهیر امروز صبح در سن 95 سالگی درگذشت.” ما نیز مانند همه وایکینگ ها و طرفداران NFL از این خبر وحشتناک شوکه و غمگین هستیم.

با پوشیدن کلاه بنفش بنفش وایکینگ ها و رفتاری سنگی، نگاه پولادین گرانت در کنار تیمش مترادف شد. او تکیه گاه اصلی مربیان دوران خود بود، گروهی آراسته که شامل دان شولا، تام لندری، چاک نول، جان مدن و هنک استرام بود. گرانت، با این حال، علاقه چندانی به تمجیدها نداشت.

گرانت یک بار گفت: «تنها دلیلی که می‌توانم ببینم یک سرمربی برای یک چیز خوب اعتبار می‌گیرد، این است که وقتی چیزی بد است، خیلی سرزنش می‌شود. من فکر می کنم تمام راز این است که به خوبی ها یا بدی ها واکنش نشان ندهیم.

او وایکینگ ها را از سال 1967-1985 با یک وقفه یک ساله در سال 1984 هدایت کرد و در راه رسیدن به رکورد 158-96-5 با 11 قهرمانی در بخش در 18 فصل بود. او در پلی آف 10 بر 12 رفت. هنگامی که او بازنشسته شد، گرانت در لیست پیروزی های تمام دوران NFL هشتم بود.

گرانت که در خارج از خانه مشتاق بود و بسیاری از فصل های خارج از فصل را در سفرهای ماهیگیری در آلاسکا یا اکسپدیشن های شکار در آریزونا گذراند، همچنین یک مربی موفق در لیگ فوتبال کانادا بود که اولین فردی بود که در CFL و NFL به تالار مشاهیر انتخاب شد.

به عنوان یک بازیکن، گرانت با 56 دریافت و 997 یارد در سال 1952 در NFL دوم شد، قبل از اینکه اختلاف قرارداد او را به وینیپگ هدایت کرد.

پس از بازی به عنوان بازیکن دو طرفه برای بمب افکن های آبی، یک بار در یک بازی پلی آف پنج توپ مهار کرد، او مربی آنها شد و آنها را به شش بازی جام خاکستری برد و در سال های 1958، 1959، 1961 و 1962 عنوان قهرمانی را به دست آورد. گرانت 102 بازی را برد. بازی ها به عنوان مربی CFL.

مردم خواران بنفش مونتاژ شده

این علاقه وایکینگ‌ها را برانگیخت که او را در سال 1967 به آن سوی مرز بازگرداندند. گرانت با ستاره‌هایی مانند فران تارکنتون، کارل الر، آلن پیج، پل کراز و ران یاری – همه تالار مشاهیر حرفه‌ای فوتبال – وایکینگ‌ها را به 10 Central هدایت کرد. تاج های بخش در 11 فصل.

پس از جایگزینی تالار مشاهیر دیگر، نورم ون بروکلین، گرانت خط دفاعی مورد احترام را با نام «مردم خواران بنفش» (Purple People Eaters) جمع آوری کرد. این خط – که شعار آن “ملاقات در کوارتربک” بود – با یک حمله قدرتمند همراه شد که به مینه سوتا کمک کرد در سال 1970 به سوپر باول برسد، آخرین نسخه بازی بزرگ قبل از ادغام AFL-NFL.

وایکینگ‌های بسیار مورد علاقه 23-7 به کانزاس سیتی سقوط کردند، و لحنی را برای شکست بدنام در بازی‌های قهرمانی به میامی، پیتسبورگ و اوکلند از کنفرانس کمتر پس از فصل‌های 1973، 1974 و 1976 ایجاد کردند.

گرانت در سخنرانی مقدماتی خود در سالن مشاهیر فوتبال حرفه ای در سال 1994 در کانتون، اوهایو گفت: “اگر می خواهید موفق شوید، زنده ماندن شاید کلمه بهتری باشد.” “باید باخت را تحمل کنی. هر بار که باختی میمیری، اما باید از پس آن بر بیایی.”

هری پیتر گرانت جونیور در 20 می 1927 در سوپریور، ویسک به دنیا آمد و توسط مادرش به باد لقب گرفت. او در کودکی بر مبارزه با فلج اطفال غلبه کرد و به ستاره سه ورزش دبیرستان تبدیل شد.

او پس از ثبت نام در سال 1945، خیلی زود در مورد تجارت مربیگری یاد گرفت و در تیمی در ایستگاه دریایی گریت لیکس در خارج از شیکاگو که توسط پل براون اداره می شد، بازی کرد و به عنوان مربی، مدیر و مالک NFL در تالار مشاهیر فعالیت کرد.

از آنجا، گرانت در دانشگاه مینه‌سوتا فوتبال، بسکتبال و بیسبال بازی کرد، یک نامه‌نویس نه‌بار که توسط NBA و NFL دعوت شد. او ابتدا بسکتبال را دنبال کرد، دو فصل برای مینیاپولیس لیکرز بازی کرد و در سال 1950 یک عنوان با آنها به دست آورد. اما گرانت واقعاً در آن فوتبال بود، ابتدا برای فیلادلفیا ایگلز.

گرانت با نظم و انضباط و اصرار بر تمرکز ذهنی شدید، تا آنجا پیش رفت که بازیکنانش در حین پخش سرود ملی به تمرین پرداختند. او به طرز بدنامی وایکینگ ها را در زمستان سرد برای تمرین به بیرون برد و بخاری های کناری را در طول بازی در ورزشگاه متروپولیتن ممنوع کرد.

در 10 ژانویه 2016، زمانی که وایکینگ ها سردترین بازی تاریخ فرنچایز را در دور اول پلی آف مقابل سیاتل، در استادیوم روباز دانشگاه در حالی که ساختمانشان در حال ساخت بود، برگزار کردند، گرانت به عنوان کاپیتان افتخاری خدمت کرد. او با یک کلاه وایکینگ‌ها و یک پیراهن یقه‌دار آستین کوتاه بنفش برای زدن سکه قبل از بازی قدم زد و به‌نظر می‌رسید که آماده یک دور گلف در سرپیچی از دمای منفی 21.1 درجه سانتی‌گراد و منفی 32 با باد سرد باشد.

سفیر در جامعه مینه سوتا

گرانت پس از فصل 1983 بازنشسته شد و جای خود را به Les Steckel داد که رویکرد آتشین او برعکس سلف آرام او بود و 3-13 پیش رفت. گرانت برای یک فصل بازگشت، با نتیجه 7-9، قبل از اینکه جری برنز، هماهنگ کننده تهاجمی طولانی مدت، به شغل برتر ارتقا یابد.

گرچه گرانت در آن زمان با مربیگری تمام شد، اما تأثیر او بر تیم و شهرش باقی ماند. گرانت به زندگی در همان خانه حومه شهر که پس از ورودش در سال 1967 خرید، در بلومینگتون در کمتر از 10 مایلی استادیوم متروپولیتن ادامه داد. او به نوعی سفیر وایکینگ ها در جامعه شد و گاهی اوقات صدای خود را در تلاش های لابی برای جایگزینی مترودوم، جایی که این تیم از سال 1982 تا 2013 در آن بازی می کرد، قرض داد.

او تا آنجا که ممکن بود با دوستان و خانواده به سفرهای شکار و ماهیگیری می رفت. در یک بازدید بسیار دلخراش برای شکار در کانادا در سال 2015، خلبان گرانت پس از از کار افتادن ارابه فرود و ابزار داشبورد، هواپیمای دو موتوره را با شکم از بین برد.

گرانت نیز بیشتر جنبه نرم‌تر خود را نشان داد. در بازگشت دانشگاه به فوتبال در محوطه دانشگاه، در استادیوم TCF Bank در سال 2009، گوفرز او و هشت بازیکن سابق خود را به عنوان کاپیتان افتخاری معرفی کردند. با تشویق هواداران در مراسم پیش از بازی، صورتش می لرزید و چشمانش برق می زد.

همچنین فروش معروف گاراژ گرانت وجود داشت، جایی که او به کسانی که حداقل 25 دلار از اقلام او را می خریدند، امضا می داد، از جمله یادگاری های دوران بازی و مربیگری او و حتی از تجهیزات در فضای باز استفاده می کردند. برای رویداد سه روزه 2017، عروسک‌های سفارشی‌سازی شبیه به او برای خرید موجود بود.

گرانت بیرون از خانه‌اش روی صندلی می‌نشست و برای یک صف بی‌وقفه از تحسین‌کنندگان امضا می‌کرد که برخی از خارج از کشور می‌آمدند تا چیزهای مربی قدیمی را بررسی کنند.

وایکینگ‌ها یک دفتر بزرگ برای او در مقر حومه شهر خود داشتند و همچنان او را به‌عنوان مشاور در همه فهرست‌های تیم فهرست می‌کردند. هر زمان که یک مربی یا مدیر جدید استخدام می شد، گرانت معمولاً یکی از اولین افرادی بود که وایکینگ ها مطمئن می شدند که معرفی می کردند.

هنگامی که او در 20 می 2022 95 ساله شد، تیم یک فراخوان زوم برای او و چند بازیکن سابقش ترتیب داد. جیم مارشال گروه را در آهنگ مجازی “تولدت مبارک” رهبری کرد.

از او شریک زندگی خود، پت اسمیت، شش فرزند، 19 نوه و تا سال 2021، 13 نوه به جای مانده است. همسر 59 ساله او، پت، در سال 2009 درگذشت. یکی از پسرانش، مایک گرانت، یک برنامه قدرتمند فوتبال در دبیرستان Eden Prairie، در فاصله 15 دقیقه با ماشین از خانه پدرش ساخت و در یک بازه زمانی 22 ساله، 11 قهرمانی ایالتی را به دست آورد. 1996-2017.