دبیرستانی در Châteauguay، Que.، در حال آماده شدن برای فوتبال دبیرستانی است. پس از پنج دهه، بلیزرز بازگشته است. در واقع، آخرین باری که هوارد اس بیلینگز یک تیم فوتبال را به زمین فرستاد، حتی بلیزرز هم نامیده نشدند.

لوک پلاند که اولین تیم فوتبال مدرسه را از زمان نخست وزیری پیر الیوت ترودو هدایت می کند، گفت: “بچه ها به سراغ من می آیند “مربی، مربی، مربی. آیا این درست است؟ آیا درست است؟ آیا درست است؟” و بنزین حدود 39 سنت در هر گالن قیمت داشت (کانادا تا یک سال بعد به سیستم متریک تغییر نکرد).

پلاند به x و oهای مربیگری عادت دارد، و برای تیم های فوتبال دانشگاه مک گیل و کنکوردیا در میان تیم های دیگر سوت زده است، اما او می گوید که سازماندهی یک تیم از پایه برای او تازگی دارد.

“این یک چالش هیجان انگیز است. ما قصد داریم فرهنگ را بسازیم. در حال حاضر اخبار منفی زیادی در مورد فرهنگ برخی از تیم ها منتشر شده است و همه اینها وجود دارد و ما باید از صفر شروع کنیم و آن فرهنگ را بسازیم و ما.” فراگیر خواهد بود.”

پلاند می گوید که تب بلیزر در حال گسترش در سراسر مدرسه است.

“حتی از معلمان دیگر ما که ایده هایی دارند، می دانید، Home Ec “ما می خواهیم غذای آنها را انجام دهیم” AV (صوتی-تصویری) “ما می خواهیم فیلمبرداری و ویدئو انجام دهیم.” بنابراین در حال حاضر یک نوع هیجان متقابل از سوی سایر معلمان نیز وجود دارد.”

انفجار از گذشته

هاوارد اس بیلینگز برنامه فوتبال خود را پس از فصل 1974 آغاز کرد. مردی که تا سوت پایان مربیگری می کرد، لری تاملینسون، گفت که در آن زمان منطقی بود زیرا در آن زمان، درگیری های برنامه ریزی به این معنی بود که بازیکنان محلی شاتوگوئه باید بین فوتبال دبیرستانی یا تیم شهری یکی را انتخاب کنند.

تاملینسون گفت که هر دو برنامه به دلیل رقابت با یکدیگر برای جذب بازیکن رنج می بردند.

اکنون با یک دبیرستان محلی دیگر، مدرسه لویی فیلیپ پاره، که تیمی را نیز به میدان می‌آورد، تاکید بر رقابت بین مدرسه‌ای خواهد بود.

تاملینسون، یک آلوئت سابق مونترال، خوشحال است که دانش‌آموزان می‌توانند بار دیگر نماینده دبیرستان خود باشند.

“دولت تصمیم گرفت که آنها می خواهند برنامه های ورزشی بیشتری برای نگه داشتن دانش آموزان در مدارس داشته باشند و این بسیار دلگرم کننده است. این برای مدرسه خوب است و برای برنامه خوب است.”

این بازیکن 82 ساله نمی تواند مربیگری را از خون خود بیرون بیاورد و زمان خود را صرف کمک به گیرندگان بلیزر می کند تا مهارت های خود را تقویت کنند.

هم تاملینسون و هم پلاند معتقدند که یک برنامه ورزشی قوی ماندن در مدرسه را برای نوجوانان جذاب تر می کند. بلیزر آینده جاکی پارکینسون نمی تواند برای شروع کار صبر کند.

این نوجوان 15 ساله گفت: “برای اینکه بفهمم دبیرستان من بالاخره یک تیم خواهد داشت، که از اولین باری که به اینجا آمدم می خواستم آن را داشته باشم، اما طول کشید تا این روند طی شود.”

حالا که می‌دانم 100 درصد است، احساس خوبی دارم.»

پارکینسون با تیم شهری شاتوگوئه، رایدرز، یک دونده و ایمن است، اما او امیدوار است که بازی برای دبیرستانش درهای کمی را باز کند.

برادر پارکینسون در پاییز برای دانشگاه مونت آلیسون فوتبال بازی می کند و دانش آموز سوم متوسطه 3 می خواهد راه او را دنبال کند.

سوفی کیس، معلم بدنسازی هاوارد اس. بیلینگز، به پلند در سازماندهی خارج از زمین کمک خواهد کرد. او برای خدمت به عنوان مدیر تیم هیجان زده است.

“فوتبال بهترین ورزش گروهی تا به حال است. شما بچه کوچکی دارید که این مکان را دارد، بچه چابکی دارید که فضا دارد، بچه قوی، بچه قد بلند – این فقط یکپارچگی از همه توانایی هاست که این تیم های شگفت انگیز را ایجاد می کند. ،” او گفت.

کیسه که مشتاقانه منتظر هیاهوی بازی های جمعه شب در این مدرسه است، گفت: “بنابراین من مشتاقانه منتظر هستم تا همه این افراد در این مدرسه جایگاه خود را برای موفقیت این مدرسه، این تیم پیدا کنند. این شگفت انگیز خواهد بود.” سقوط.

پلاند می گوید که بازیکنان بخشی از چیز خاصی خواهند بود.

آنها می خواهند این را بسازند، بنابراین در 15، 20 سال بعد که برمی گردند، می گویند “بله، این ثمره کار من است.”